मला असं वाटतंय ....
मला, तुम्हाला आणि आपण सर्वाना खूप काही वाटत असतं . कोणाला सर्वोत्कृष्ट अभिनेता व्हायचंय,कोणाला नेता व्हायचंय , कोणाला कलाकार तर कोणाला उद्योजक व्हायचंय. हे वाटणं काही चुकीचं नाही. कारण काही तरी वाटल्याशिवाय काही तरी बनता पण येत नाही. सर्वच जण अपघाताने किंवा नशिबाने आयुष्याच्या उत्तुंग शिखरावर नक्कीच पोहचत नाहीत. काही तरी, कोणी तरी बनण्याची उर्मीच आपल्याला त्या शिखरापर्यंत घेऊन जात असते.
मला वाटतं कि मी मुख्यमंत्री व्हावं , महाराष्ट्राचं भलं करावं , भ्रष्टाचार मोडून काढावा , राजकारण शुद्ध करावं , शहरांचा विकास करावा. पण हे वाटणं तुमच्या माझ्या सत्य परिस्थितीबद्दल काहीच बोलत नाही. जे बोललं जात ते भविष्याबद्दल , जे अजून घडायचं आहे. सोबतच हे वाटत असताना मी एक सामान्य नागरिक आहे, रोज महागतलं पेट्रोल डिझेल साठी रांगेत उभा असतो, निवडणुका आल्या कि रोजच्या जीवनातल्या अडचणी सोडून भलत्याच गोष्टींना बळी पडून , चार पैसे घेऊन , मान मोडलेला , स्वाभिमान मेलेला क्षुद्र मतदार आहे. ज्याला निवडणुकी नंतर काडीची किंमत नाही हे विसरून जातो. घर , गाडी चे हप्ते , टॅक्स चे हप्ते देऊन कंगाल होत चाललेला, खड्डे, तुंबलेले गटारं-रस्ते यातून मार्ग काढणारा सामान्य नागरिक आहोत आपण मुख्यमंत्री किंवा कोणताही मंत्री नाही आहोत हे आपण सहज विसरून जातो.
मला असं वाटतं कि मी एखाद्या कंपनी चा सिइओ व्हावं , न्यूज मध्ये, सोशल मीडिया मध्ये हवा करावी. पण हे वाटत असताना त्याच कंपनी मध्ये आपण आपल्या इनक्रेमेन्ट ची वाट पाहणारे साधे नोकरदार आहोत हे हि विसरून जातो. मला तुम्हाला आणि सर्वांनाच जे करावं वाटतं , त्याची स्वप्न आपण बघतो.
नेहमी मोठी स्वप्न बघावी , असं आपल्याला शिकवलं हि जातं पण ती का बघावी ह्याचं कोड उलगडताना जी स्वप्नं आपण पाहतो त्यामध्ये आपण आत्ता कुठे आहोत,सत्य परिस्थिती काय आहे थोडक्यात आपण किती पाण्यात आहोत, थोडं कडक शब्दात आपली लायकी काय आहे ह्याचं उत्तर दडलेलं असतं . आता जर हे समजलं आहे कि आपण कोण आहोत,कुठे आहोत काय आहोत तर आपण पाहिलेल्या स्वप्नापर्यंत जाण्याचा मार्ग आपण शोधू लागतो. कुठे जायचं आहे हे नक्की झालं कि कसं जात येईल याची तयारी करता येते. या तयारीची पहिली पायरी म्हणजे स्वतःची लायकी म्हणा किंवा जागा शोधणं हि आहे आणि याच साठी मोठी स्वप्नं बघायची असतात.
मला काय वाटतं हे पक्क झालं , स्वप्न नक्की झालं आता त्याचा मार्ग शोधा . त्या मार्गावर पुढे जाण्यासाठी काय शिदोरी लागेल याची यादी करा. त्या मार्गावर काय अडचणी येतील याची यादी करा. त्या अडचणींवर कशी मात करता येईल याच्या योजना बनवा. पर्यायी मार्गांचा विचार करा. काहीही करा फक्त मागे फिरू नका. मोठ्या स्वप्नांचा पाठलाग करताना जरी पूर्ण यश नाही आले तरी त्या मार्गावर अनेक छोटी छोटी स्वप्ने पूर्ण होतील,त्याचा उपभोग घ्या ,आनंद साजरा करा.
येड्यांची जत्रा. चित्रपट क्षेत्र असो किंवा नाटक अस्पृश्य विषयांना पहिलस्पर्श करण्याची हिम्मत जर कोणाची असेल तर ती मराठीचाच असावा असा माझा दावा नाही पण हे खोत हि नाही. मराठी चित्रपट सृष्टी मध्ये हिंदी च्या आधीच समांतर सिनेमा हा तद्दन व्यावसायिक सिनेमाच्या पुढे सरकला होता. व्यावसायिक चित्रपटांनी हि कधी हि त्यांची मर्यादा ओलांडल्या नाहीत आणि समांतर सिनेमांनी त्यांचे काम सोडले नाही. आजच्या परिस्थितीमध्ये समांतर आणि व्यावसायिक असा भेद मराठी सिनेमांमध्ये राहिलाच नाही. येड्यांची जत्रा हा चित्रपट २०१२ मधील आहे. याच वर्षी राष्ट्रीय पुरस्कार विजेता बाबू बॅंड बाजा, काकस्पर्श, तुकाराम, पिपाणी, बालक पालक आणि शाळा सारखे सुंदर आणि यशस्वी मराठी चित्रपट आले. महेश मांजरेकर, गजेंद्र अहिर सारखे दिग्दर्शक , रितेश देशमुख सारखा लोकप्रिय कलाकार हे मराठी चित्रपट सृष्टीकडे २०१२ पर्यंत पूर्णपणे वळले होते. मराठी सिनेमाकडे पडणारी पावले वाढली होती. त्या वेळेतील येड्यांची जत्रा हा टिपिकल मराठी मनोरंजन करणारा सिनेमा आला होता. बऱ्याच जणांनी पहिला असेल परंतु ज्यांनी नसेलच पहिला त्यांच्यासाठी टॉयलेट एक प्रेम कथा सा
Comments
Post a Comment